Nieuwe wet voor weeskinderen
Er is een liedje van The Clash: "I fought the law, and the law won". Deze week is er bij ons iets anders aan de hand: we fought the law, and the orphans won. De wezen winnen. Het is maar een kleine stap, maar we hebben werkelijk bijgedragen aan de aanpassing van een wet, die nu voorkomt dat weeskinderen uit hun geërfde koopwoning gezet worden als zij de erfbelasting niet kunnen betalen. Want stel je voor, je ouders gaan dood, ze laten je hun huis na, en je moet het verplicht verkopen omdat je een belastingrekening niet kunt betalen. Dan dacht je dus in ieder geval je veiligheid te hebben, maar dan ben je alsnog de Sjaak. Maar met deze nieuwe wet, die deze week is besloten, wordt deze rare toestand dus voorkomen.
Weeskids met een koophuis mogen een renteloze langdurige lening aangaan bij de Belastingdienst, zodat in ieder geval hun huis is veilig gesteld, en ze van daaruit verder hun leven op kunnen bouwen. Hoera! En nu fase 2 natuurlijk, want er zijn nog veel meer jonge nabestaanden die in een huurwoning wonen, en die daags na het overlijden van hun ouders de mededeling krijgen van de woningcorporatie dat zij hun huis moeten verlaten, soms al tussen 2 en 6 maanden na de dood van hun vader en moeder. Ja, dat kan natuurlijk niet.
Daarom heeft Tweede Kamerlid Daniel Koerhuis Kamervragen gesteld aan minister Ollongren, tijdens het Vragenuurtje afgelopen dinsdag. Daaruit blijkt dat de motie over barmhartig woonbeleid voor weeskinderen die op 17 november is aangenomen, niet volledig wordt uitgevoerd; er wordt niet een commissie opgezet, wat de eis was. Maar er wordt een expertgroep opgezet. WeesWijzer zit hier ook in. We hopen natuurlijk dat corporaties voornemens zijn om tot een constructieve oplossing te komen voor deze jongeren. Een oplossing die niet alleen de woningvoorraad lekker laat doorstromen, maar die ook voorkomt dat tientallen, zo niet honderden kids per jaar, voor de lange termijn een dubbel trauma oplopen, waarvan ze decennialang de harde impact van ervaren. Zelfs zo erg, dat ze zelfvertrouwen missen in hun leven, en niet geloven dat er een gelijkwaardige, waardige plek voor hen is in de maatschappij. Want hoe moet je dat ook leren geloven, als je én op jonge, kwetsbare leeftijd je ouders - en daarmee de onvoorwaardelijkheid in je leven - kwijtraakt, én je wordt uit je huis gegooid, en verliest daarmee vertrouwen in de maatschappij, omdat je niet als waardevol persoon wordt gezien in je nieuwe ongevraagde rol als wees; want je moet weg. Op basis waarvan moet je dan nog met een constructief oog en geloof de wereld in kijken?
In de afgelopen week waren er twee grote krantenartikelen in het Brabants Dagblad en het Eindhovens Nieuwsblad over weeskinderen in Nederland. De aanleiding was de documentaire waar Pippi Dijkstra mee bezig is. Zij studeert momenteel af aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht, met een documentaire over weeskinderen in Nederland. Ik help haar ook een beetje, in de rol van mentor. Maar zelf pakt ze heel proactief het werk op, op zoek naar de verhalen, om uiteindelijk bij te dragen aan...gerechtigheid voor die kids. In die artikelen komt naast Pippi ook Kamerlid Daniel Koerhuis aan het woord. Hij is degene die de motie destijds indiende, voor barmhartig woonbeleid voor wezen. Die motie werd op 17 november met algemene stemmen aangenomen. En terecht dat hij deze week vragen stelde tijdens het Vragenuurtje, omdat de uitvoering van deze motie nog op zich laat wachten. En ook WeesWijzer staat in het artikel. Ik vertel erin waarom dit structurele probleem opgelost moet worden.
Dus ja, deze week is het zo dat 'we fought the law, and the orphans won'. Maar we zijn er nog lang niet. Wordt vervolgd!
Luister naar dit artikel via de WeesWijzer Podcast: